“Hierboven zie je mij in mijn lievelingstrui. Ik heb hem gekocht bij de kilo-vintage- sale in Århus (Denemarken). Ik kom er bijna elk jaar, om gastlessen te geven op de modeacademie. Na het lesgeven ben ik vaak te vinden in de werkplaats van de academie. Daar heb ik deze sweater bedrukt. Ik houd heel erg van het maken van prints”, vertelt Bas Kosters enthousiast als we hem ontmoeten.
“Het sweatshirt is een lange tijd niet zo in geweest. Maar ik draag het heel graag. Ik ben niet zo’n knitweardrager. Ik heb misschien maar één of twee wollen vestjes. Ik heb wel veel jersey knits. Toen ik vijftien jaar geleden afstudeerde zeefdrukte ik veel tweedehandstruien. Geïnspireerd door mijn archief ben ik onlangs weer van die ge-upcyclede truien gaan maken.”
“Ik zie mijn kledingkast als een soort boek. Ik heb veel kledingstukken al heel lang. Ik ben ook heel zuinig op kleding. Vooral op de stukken die we zelf maken. Ik draag niet altijd truien, ik zou niet zo snel uitgaan in een trui bijvoorbeeld. Ik vind het echt een kledingstuk voor overdag, thuis en op het werk. Maar daar kan zomaar verandering in komen; mode ontregelt eigen regels”.
Waarom doe je mee aan Warmetruiendag?
“Ik denk dat mensen onvoldoende bewust zijn van de impact van hun handelen op het klimaat. Educatie is heel belangrijk, daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen. Weinig mensen vragen zich af waarom iets zo goedkoop is, beseffen onvoldoende wat de werkelijke kosten van dingen zijn. Als iets heel goedkoop is, betaalt iets of iemand anders daarvoor de prijs.”
“Consumeren is een soort levensinvulling geworden. We staan onvoldoende stil bij de dingen die echt van waarde zijn. Van mijn oma kreeg ik mee dat je beter kwaliteit kan aanschaffen zodat je je leven plezier hebt van dingen. Een totaal andere mindset. Ik ben blij dat ik dat nog heb meegekregen.”
Wat doe je zelf om energie te besparen?
“Ik doe wat ik kán. Ik recycle, ik draag heel veel tweedehands kleding, ik heb geen bad, zit thuis vaak met een dekentje op de bank in plaats van het hele huis warm te stoken. En in mijn werk ben ik zuinig op mijn materialen. Niet alleen om goed bezig te zijn maar ik houd oprécht van materialen en hun historie. Ik gebruik wol die nog van mijn oma is geweest en die via mijn moeder weer bij mij komt. En achter je in dat rek zie je stoffen waar mijn oma nog Barbiekleren van heeft gemaakt. Ik ben vreselijk nostalgisch ingesteld. De emotionele factor is in mijn werk heel belangrijk”.
Foto: Eva Broekema
